ΠΩΣ ΚΑΤΑΠΙΑ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ

Η μικρή Εκάτη μεγαλώνει σε ένα χωριό όπου η γιαγιά της μπορεί να γίνει αγία, τα μαξιλάρια να γίνουν χάρτες και τα τσιμπιδάκια να κρύβουν μυστικά. Μέσα από ένα μωσαϊκό στιγμών -καθημερινών, μαγικών, τρυφερών, σπαρακτικών- ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας παιδικής ηλικίας γεμάτης φαντασία, ενοχές, αγάπη και θυμούς. Με αιχμηρό χιούμορ και ποιητική ματιά, η Χριστίνα Ραφτόπουλου συνθέτει μια νουβέλα-τοιχογραφία της ελληνικής οικογένειας και ιδιαίτερα μια χαρτογράφηση των γυναικών που μας μεγάλωσαν και των λέξεων που καταπίναμε για να αντέξουμε. Πώς κατάπια τη γιαγιά μου: είναι ένας αποχαιρετισμός στην αθωότητα, αλλά κι ένας ύμνος στη μνήμη που αρνείται να σβήσει. Μια νουβέλα για το στόμα που τρώει, μιλάει, φιλάει – και στο τέλος, θυμάται. Ένα βιβλίο που γελάς δυνατά και το κλείνεις με υγρά μάτια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)