ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΙΑ

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή του καθενός που η πορεία του παίρνει μια μικρή ή μεγάλη στροφή. Οι αποφάσεις καθορίζουν άραγε την κατεύθυνση ή η μοίρα; Από την Προύσα και την Κρήτη του προηγούμενου αιώνα έως τη σημερινή Ελλάδα και το Κογκό, μέσα από τα ιστορικά γεγονότα κάθε εποχής, οι ήρωες συνδέονται μ’ έναν τρόπο που δεν αφορά μόνο στη συγγένεια ή τη φιλία. Κληρονομούμενα συναισθήματα και παγιωμένες κοινωνικές συμπεριφορές κινούν τα νήματα της ζωής των χαρακτήρων και τους καθορίζουν. Ώσπου να τολμήσει –ή ν’ αναγκαστεί– κάποιος να βουτήξει στα άδυτα της ψυχής για να συναντήσει την ουσία και ν’ αναδυθεί καινούργιος κι αληθινός, απελευθερωμένος από βαρίδια και ενοχές ή να βουλιάξει για πάντα στα σκοτάδια της. Η Έλσα, συνδετικός κρίκος όλων, γεννήθηκε στην απουσία και μεγάλωσε με παραμύθια κι αμανέδες της γιαγιάς Ελισώς, με συμβουλές από τη Μαρία της Κρήτης και προσευχές για όσους απουσίαζαν. Ανάμεσα σε πίτες που ζύμωναν μνήμες και βλέμματα που κρατούσαν υπομονή, έμαθε ν’ αγαπά χωρίς εγγυήσεις και να ελπίζει χωρίς χάρτες. Όμως η ζωή –όπως κι η αγάπη– δεν κρατά υποσχέσεις. Κι όταν όλα γκρεμίζονται, εκείνη δεν θρηνεί. Φεύγει. Για να θυμηθεί όσα ξέχασε, να ξαναβρεί τη φωνή της σε γλώσσες άγνωστες, να σκύψει στον πόνο των άλλων μήπως και καταλάβει τον δικό της. Όταν σβήνουν τα κεριά – ένα μυθιστόρημα για τις γυναίκες που γεννήθηκαν σε κόσμο μικρό και τον διέσχισαν ολόκληρο για να φτιάξουν έναν δικό τους? με υπομονή, σιωπή και φως.