Η ΠΑΓΙΔΑ

Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του Emmanuel Bove, κατά τη διάρκεια των οποίων γράφτηκε και Η Παγίδα , θα μπορούσε κανείς να τα θεωρήσει ως τα πιο «συμπυκνωμένα» και τα πιο δραματικά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πόλεμος και ο θάνατος γίνονται οι ρυθμιστές τόσο της ανθρώπινης όσο και της συγγραφικής συνθήκης. Ήδη από το 1934 ο Bove είναι μέλος της αντιφασιστικής οργάνωσης CVIA, της οποίας προΐστανται γνωστοί διανοούμενοι της αριστεράς, μεταξύ των οποίων και ο φιλόσοφος Alain. Ο Χίτλερ και οι εθνικοσοσιαλιστές έχουν πλέον, χάρη στον εξουσιοδοτικό νόμο του 1933, την εξουσία στα χέρια τους· η Ευρώπη κλυδωνίζεται, η ελευθερία της απειλείται.Ο καμβάς της λαβυρινθώδους πλοκής του μυθιστορήματος δεν είναι ?κατά την άποψή μας-παρά η ίδια η Ιστορία πάνω στην οποία ο Bove χτίζει ένα πολιτικό-υπαρξιακό θρίλερ, γεμάτο ανδρείκελα παγιδευμένα στα πλοκάμια του φασισμού, μηδέ του πρωταγωνιστή του εξαιρουμένου, έρμαια μιας απέραντης και απελπιστικής μοναξιάς.