ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΜΟΥ

Τελικά η ζωή είναι χιλιάδες (αν όλα πάνε καλά) και ένα σήμερα. Και ανάμεσα στα χθες και το σήμερα συνωστίζονται παπάδες, πολιτικοί και άρχοντες οι οποίοι έχουν δημιουργήσει για σένα τον δικό τους κόσμο στον οποίο σε υποχρεώνουν να ζεις με τους κανόνες τους. Όταν έρθει το τέλος και βλέπεις τα ραδίκια ανάποδα μοιραία κάνεις τον απολογισμό σου καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι έζησες για τους άλλους και για μια πατρίδα που σε λογάριαζε για αποπαίδι. Ευτυχώς για σένα εκδίκηση παίρνουν τα σκουλήκια που εφαρμόζουν την απόλυτη δημοκρατία καθώς δεν ξεχωρίζουν τις σορούς. Έστω και τώρα ,μοιραία, αναπτύσσεις και τον προβληματισμό σου για τον κόσμο, τους μύθους και τις υπερβολές που σου διαμόρφωσαν το πλαίσιο -φυλακή μέσα στο οποίο στριμώχτηκες ,σαν το φέρετρο στο οποίο εκτίθεσαι προς θλίψη συγγενών και φίλων…