ΤΟ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ

Εκείνο το απόγευμα το Σύννεφο είχε μια καταπληκτική ιδέα… «Ποιος θέλει να παίξουμε κρυμμένο θησαυρό;» ρώτησε. «Εγώ!» φώναξε ενθουσιασμένος ο Ήλιος. «Κι εγώ, κι εγώ παίζω!» συμφώνησε το Ουράνιο Τόξο. «Κρύβω πρώτη!» ούρλιαξε με χαρά η Βροχή. Το Ουράνιο Τόξο χάνει τον θησαυρό του, το χρωματιστό του χαμόγελο και είναι λυπημένο. Ποιος το πήρε και γιατί; Κάτι μυστήριο συμβαίνει εκεί. Θα σταθούν οι φίλοι του κοντά του; Σ’ αυτήν την δύσκολη στιγμή που ραγίζει την καρδιά του; Ποια λύση θα βρεθεί; Απόφαση χρειάζεται σωστή! Φωνές ή συζήτηση χρειάζονται αυτή τη στιγμή; Για να δούμε τι απ’ όλα θα συμβεί… Ένα παραμύθι για την ενσυναίσθηση και την αλληλοβοήθεια, για την αποδοχή των συναισθημάτων και την αυτοαποδοχή.